Just a short background…

I think it was around the end of 2009 or the beginning of 2010 when we came up with this idea to give Dara a “magazine” full of articles, photos, features, fan-accounts about her and of course 2NE1. We mobilized ourselves and distributed different parts of the magazine to different Daralings. We had so many plans and so much content that our heads were bursting with it. Then I dunno what happened but the fire died down a little and we found  ourselves buying other gifts instead for Dara. But of course, little by little,  Daralings began submitting their stories, features, etc and we decided to compile it. 

View original post 557 more words

Expectations and Reality

Akala ko pa naman may chance ako ulit sa kanya. Yun pala, umasa lang naman ako. Ang sakit pala e no? Ang sakit mag-expect lalo na kung puso mo ang nakataya.

 

Hayyysss…. #EmoMode

>ED-26<

Feelingero

Kakabwisit talaga ang isa kong kaklase blog.

Ang bastos talaga. Tapos siya pa ang kinocomfort? Wow. May sayad ba ang mga utak ng mga kaklase ko? Bakit siya ang kinocomfort? Diba dapat ako nga yung kinocomfort kasi ako yung napahiya?

Sabagay, Sgt. at arms naman siya, pero ang feelingero! Akala mo kung sino. Bwisit.

Ganito kasi yun blog. Yung dalawa kong kaklase, nakatango lang sa lamesa kasi sumakit ang mga ulo nila. Eh, etong si feelingero, bigla nalang pumalakpak ng napakalakas. Siyempre, nagulat sila. Kahit nga kami ng kaibigan ko nagulat; gising kami ha. Paano nalang sila, na nakatungo lang sa mesa nila? Odiba, ang bastos? Pwede naman niya alogin. Pero hindi e. Ang ginawa niya, pumalakpak ng sobrang lakas na napatingin lahat ng kaklase ko sa kanya.

Siyempre, pinagtanggol ko sila kasi nga ang bastos niya. Pero ang nangyari, ako pa ang mali. Sinabi ko lang naman sa kanya na sana inalog nalang niya yung dalawa kong kaklase. Pero sinagot sagot niya pa ako. Sa sobrang inis ko sa kanya, halos napaluha na ako. Kainis lang kasi. Ako na nga ang nagtatanggol, ako pa ang pinagalitan.

Bwisit. Sarap niyang ihagis sa Pasig river.

>ED-26<

Feeling the Blues

Oy Blog, long time no post.

Hayyy…. Ay nga pala, alam mo ba yung bagong album ni Taylor Swift? Yung RED? Well, ito lang ang mga masasabi ko. Halos lahat ng songs doon, tagos sa puso eh. Grabe lang, lalo na yung Begin Again niya. Sobrang tagos na tagos yun kasi damang-dama ko. Lalo na yung sa part ng:

“I’ve been spending the last 8 months thinking all love ever does is break and burn and end”

Totoo naman kasi. I think, I spent more than 8 months thinking about the love I lost. First love ko siya at hindi ako prepared nung biglaang hinablot yun sa akin. Hindi naman naging kami, hanggang MU lang. Pero para sa akin, ganun na rin yun.

Wala naman akong feelings sa kanya ngayon. Pero alam mo yung pag may mga maalala ka like songs ba o gamit bumabalik sa akin ang mga memories na yun e. Napapaisip tuloy ako ng mga ‘what ifs’.

What if we still liked each other? What if we didn’t have that little dispute over a little thing, would we have ended up together?

I know I’m still young. I’m 16 for goodness sake. But you can’t really avoid falling in love. No one can ever avoid Cupid’s arrow. The only downside to being hit is that sometimes, the person you like wasn’t hit by the arrow so you mope and feel all heartbroken.

Ayan tuloy, napa-english ako. Pero ganyan naman talaga. Hindi natin maiiwasan ang mahulog sa isang tao, lalo na’t pag kasama mo siya palagi.

Wala lang, nagrereminisce lang ako. Graduating na nga pala ako. And I had my first love nung 1st year ako. Tumagal nga yung feelings ko sa kanya hanggang sa gitna ng pagka3rd year high school ko. Pero yung kanya? Hanggang gitna lang ng sophomore year namin. Odiba? Tumagal pa yung akin ng isa pang year. May nakilala naman akong isa pang guy. Nagconfess siya sa akin na may gusto raw siya sa akin, so binigyan ko siya ng chance. Pero ang nangyari? Wala. I didn’t even like him. Naging panakip-butas lang siya so I ended it with him.

 

HAYYYY Buhay parang life.

 

Osiya, hanggang dito nalang muna.

>ED-26<

Gitara

Medyo naguguluhan na ako ngayon blog. 

Sobrang naguguluhan na ako. Sabi niya kasi wala daw siyang girl na magugustuhan. Pero bakit nung nag perform siya sa talent portion, dinedicate niya yun sa isang girl? Hay nako blog. Grabe, kaloka tong araw na to.

Ewan ko ba pero feeling ko ako yun e. Masyado ba akong assumera? Sige nalang. Bago kasi siya kumanta, tumingin kasi siya sa akin. At alam ko na sa akin siya nakatingin kasi nakahiwalay ako sa crowd. Nandon kasi ako sa pinakaside. *Photographer eh*

Pero alam mo blog, masaya naman ako. Kasi at least nakaramdam ako ng kilig. Kung ako nga yung girl na tinutukoy niya, well, at least diba? Hay nako. Kanina pa ako nai-istress sa kakaisip. 

Tapos blog, alam mo kung ano yung kanta?

Gitara. 

Call it a coincidence or what pero wala kasing nakaka-alam na isa yun sa fave pinoy love songs ko. Well, maliban sa kanya kasi nung nagcompare kami ng music months ago, namention ko yun sa kanya.

AISH! EWAN NA NGA! Bahala na si Batman.

Sige, goodnight blog. Este, goodmorning na pala. 1:11 am na e. 🙂 

>ED-26<

Gusto Kita

BLOG!!!! 

Grabe, may kwento ako.

Super saya ng araw ko ngayon kasi kinausap niya ako. AKO! Siya rin mismo ang naglapit sa akin.

Ganito kasi yun Blog. Mag-isa lang akong umu-upo sa waiting area ng school namin. Nagso-soundtrip lang kasi medyo bored sa kakahintay ng sundo ko. Tapos napa-angat ang ulo ko kasi may napansin akong malaking itim na ewan ba. Nung nakita ko na talaga, sofa pala yun. Nagtaka ako, bakit kaya sila nagdala ng black na sofa?  Tapos pagtingin ko sa tabi ko, nagulat ako. 

Katabi ko na kasi siya. As in, gulat na gulat ako kasi for the first time, siya mismo ang naglapit sa akin at umupo sa tabi ko. *insert super Kilig Vibes here*

At first, hindi ko siya pinansin kasi patuloy lang ako sa pagso-soundtrip. Mga ilang minuta rin ang dumaan nang naramdaman kong may kumalabit sa akin. Pagtingin ko, siya pala yun. *insert KV here* 

Siyempre kinilig ang Lola niyo. Hahaha! Ang engot lang. Eh kasi naman, todo KV ang naramdaman ko. Grabe, di pa rin ako makaget over. 

Oo. Crush ko siya. Crush na crush pero walang nakaka-alam. *shhh* Wag ka na rin umasa na sasabihin ko ang pangalan niya sa iyo blog. Baka ikalat mo lang e. :))))

Tapos blog, kinausap niya ako. Kahit anong balik ko sa earphones ko, tinatanggal ko kasi nga kinakausap niya ako. (Masyado naman ata akong bastos pag di ko tinanggal diba?)  Kaya ayun, di natuloy ang pag so-soundtrip. Pero enjoy naman ang napalit.

Hay nako blog, ito ata ang pinakamahabang kwento na nasabi ko sa iyo as of now. Kilig eh. 🙂 Ah basta, super KV na KV ang nararamdaman ko ngayon. 

 

Sige. Hanggang dito nalang muna blog. Baka kasi may ibang makarinig ng pinag-uusapan natin e. 🙂

 

>ED-26<

Birthday Bash

Wassup Blog! Tengene, para akong si Yeya dito ng Princess and I. LOL hahaha! Anyway, gusto ko lang ilagay dito na BIRTHDAY KO KAHAPON! HAPPY BIRTHDAY SA AKIN! >3< hahaha! Walang trip eh. I am no 16 years old. Odiba? Grabe. tanda ko na.

Marami namang nag greet sa akin pero alam mo blog? Hindi ako danun ka saya. Kasi 1) alam kong nag greet lang sila dahil nakita sa FB ang bday ko. 2) hindi ako nag party PERO hindi naman talaga ako hilig mag party pag may birthday. Ang iniisip ko lang is people expected me to have a party. Kainis nga eh, lahat sila naniningil ng kung ano-ano eh ako ang may birthday.

Haaaay… Hayaan nalang. Pero alam mo blog, okay naman rin ang birthday ko kasi nag lunch out kami pati na rin nag dinner sa Kalsangi. Simple lang talaga. Which is how I like it.

Osiya siya. Hanggang dito nalang muna. Matutulog muna ako kasi kakapagod ang araw. Gonna take a power nap. 🙂 

Bye blog! Sa uulitin. 😀 ❤ 

>ED-26<

Comparison

Hey Blog. Sermon nanaman ang nanay ko sa akin tungkol sa college. Graduating na kasi ako in 5 months time. Tapos wala pa akong course na napili. Ultimo college nga, wala pa. Ok ok naman ako habang gina explain niya. Pero nainis nanaman ako kasi kino-compare nanaman ako sa magaling kong pinsan. I’m not jealous man, in fact masaya nga ako para sa kanya at sa mga achievements niya. It’s the comparing that I hate. Parati nalang nila pinamumukha sa akin na successful na daw ang pinsan ko, na natupad na rawang mga dreams niya. Parang sinasabi nila na sana siya nalang yung anak nila. I mean, hello? Your daughter’s here and you’re talking about another girl? Masakit yun sa akin. 

 

Hayyy buhay nga. Sa susunod nalang ulit blog. 

 

>ED-26<

LOYALTY

Hey blog. Feel kong magtaglish ngayon.

I’m in class right now actually. Nag “meeting” nanaman ang class about UNITY and other stuff.

Ang masasabi ko lang is, “FINALLY!” Finally inopen up na tong issue. Hindi kasi united ang class namin. 

So nag open forum kami. Hindi ako masyadong nakikinig kasi nga, wapakels na ako. Kapoy sige kinig sa mga nonsense nila.

Well, may isang student kasi ang nagsabi na nahuhurt daw siya kasi mas pinipili ko raw ang Juniors kesa sa kabatchmates ko.

Can they blame me? Eh ano ngayon kung mas gusto ko ang third years sa kanila? Bakit, do they accept me like how the third years accpet me? Hindi, diba? Awkward pa nga pag kausapin ko ang sarili kong mga kaklase. 

Hay nako. Nageemote nanamen ang mga madrama kong mga classmates.

Sige, yung na lang muna.

Till then blog. 

>ED-26<

I Miss You

Hi Blog,

I’m updating from school. Practice kami ngayon para sa music namin eh.

Hay, buhay. Hindi ko alam pero bigla nalang siyang pumasok sa isip ko. Ewan ah. 

Yung first llove ko nung highschool ko. Miss na miss ko na. Naging M.U. baya kami, alam mo ba blog? 

Nice diba? M.U. kami for 11 months lang… Grabe ang saya ko nun, kaso siya rin ang “nakipag-hiwalay” sa akin. 

Anyway, wala. Naaalala ko lang. 

Sige blog, sa susunod ulit. 

 

>ED-26<